C79 Agency ziyareti

İşlerden kafamı kaldıramazken, postlar yine seyrekleşmeye başladı, kusura bakmayın. Geçenlerde C79  Agency'nin Moda'daki  show roomuna bir ziyarette bulundum. Hazır gelecek sonbahar alımları yapılırken, yeni markalarına göz attım, denedim, fotoğrafladım.

Loopie Love markasının benim de dahil olduğum hatırı sayılır bir hayran kitlesi olduğunu biliyorum. Yaz sezonunda da iddialı olan markanın, yüzüklerini ve sallantılı küpelerini özellikle sevdim.

Won Hundred marka, yine sonbahar 2012 koleksiyonuna ait bu parça bence yatırımlık,oversized kesimiyle her şeyle giyilebilir. Yeni  "Acne"  olarak tabir edilen bu markaya dikkatinizi çeker, koleksiyonlarına  Beymen Blender'dan ulaşabileceğinizi belirtmek isterim.

Bu Department 5 erkek koleksiyonuna ait parkayı, bir parka sever olarak es geçemedim ve duruşunu fazlasıyla beğendim. Erkek arkadaşımın dolabında olsa, kaçarı yok, her fırsatta giyerdim.

Happiness is 10$ Tee, tişörtte farklılık arayanlar için biçilmiş kaftan. Kate Moss'un bu ateşli fotoğrafı olanını giymeden olmazdı, koleksiyonun devamı yine Beymen Blender, Lastik Papuç, enmoda.com ve Harvey Nichols'da görülebilir.

Bu sefer Department 5' Fall 2012 kadın koleksiyonundan bir parça üzerimde. Rahat, şık, kullanışlı kısacası tam benlik.

Bu arada bunu da bir kıyafet postu olarak değerlendirirsek:

Kazak(yeni)/ Sweater( New): QED London

Jean (Yeni)/Jeans(Yeni): Acne

Gömlek/Shirt: Zara

Botlar(yeni) /Boots (New): Zara TRF

Hogmanay ve Londra

İskoçya'da yılbaşı değil ama Hogmanay var. Hogmanay'in Hristiyanlık öncesi dönemlere uzandığı tahmin edilirken, orada bulunmak bence yeni yıl kutlamalarının en güzellerinden birine eşlik etmek demek. Geleneksel kıyafetler ve gaydalarla geçit törenleri, sokak konserleri, ateş şovları ve havai fişeklerle renklenen sokaklar soğuğa rağmen eğlenceli. Edinburgh havalanına yakın otelimizden şehire saat 21:00 gibi, sorunsuzca varıyoruz. Biletimizi aylar önce almışız ,o yüzden rahatız. Şişe taşımak yasak olduğu için, çoğunluk 2 ltlik pet şişelere içeceklerini doldurmuş sokakta eğleniyor, enternasyonal bir kalabalık var.  İlk kulağımıza çalınan melodi "one more time" , sokak boyunca sağlı sollu kurulmuş sahneleri geçiyoruz, en son sahnede yeni yetme bir grup var, ismini öğrenemiyoruz ama oldukça iyiler. Barlarda, tuvaletlerde hiç bir sorun yok, daha doğrusu 80 bin kişinin katıldığı organizasyonda hiç bir terslik yok. Saat 22:00'ye doğru Garden's a geçiyoruz, Bombay Bicycle Club'ın sonlarına yetişiyoruz. Az sonra Primal Scream var. Şansımıza yağmur yok ama rüzgar arada sizi bir yokluyor, ben eldivenlerimi almadığıma hayıflanıp, sevgiliminkilere el koyuyorum. Primal Scream sahnede, kalabalık coşkulu, herkes hafif eğimli çimenlerin üzerinde şarkılara eşlik ediyor. Saat gece yarısını vurunca, geriye sayımla Edinburgh Kalesi'nin ordan hayatımda gördüğüm en uzun ve görkemli havai fişek gösterisi başlıyor. Tam bitti derken, görkemini daha da arttırıyor. Arada insanlarla konuşuyoruz, herkes eğleniyor, herkesin keyfi yerinde. Primal Scream şova devam ediyor, artık hafiften yağmur başladı ve o çimenler kaygan bir zemin oluşturuyor. Düşen insanlara gülmek ayıp belki ama doğal olarak kendimizi tıutamıyoruz.Onlar da çamur içindeki yüzleriyle doğrulmaya çalışıp, gülüyorlar. Biz bir ağaca yaslanıp, konseri izlemeye devam ediyoruz. Benim asıl merak ettiğim Mark Ronson, onun bu sahnede çıkmayacağını anlayınca sokak partisine dönüyoruz ve kendisinin son 3 şarkısına falan yetişiyoruz. Acaip eğlenceli çalıyor ve o ne yine "one more time", kimse ayrılmak istemiyor ancak 01:00'e doğru müzik bitiyor. 

Otelin oradan geçen otobüslere varmak için sokaklarda yürüyoruz, yine sorun yok. Hatta bir kaç sokak boyunca allı pullu kısacık elbiseli, yüksek topuklar üzerinde 2 hatun önümüzden yürüyor. Ben onları Taksim Meydanı'nda yılbaşı akşamı bu şekilde düşünmek bile istemiyorum, Edinburgh sokaklarında ne kadar rahat ve güvendeler ama işte fark bu maalesef. Yine içim burkuluyor...  Neyse otobüse atlıyoruz, arkada bir kız grubu Katy Perry'nin Fireworks şarkısını çalıp, eşlik ediyor, allahtan bu durak bizim :) Otele vardığımızda ilk iş botlarımızı çekmek oluyor, ne de olsa  Britanya festivallerini ucundan da olsa azıcık tatmış bulunuyorlar.Emektar Mango botlarıma veda etmek için Hogmanay'den daha iyi bir son düşünemiyorum ve onları orada bırakıyorum. 

Ertesi gün bizi zorlu bir bavul toparlama bekliyor, neyse ki fazla bir bavul için rezervasyon yaptirdığımızdan durum iyi. Uçak akşama, otelde takılıyoruz hatta ben yorgunluktan lobide bir ara biraz uyuyorum. Edinburgh Londra arası rahat, merkeze giden hızlı tren, Heatrow Express, deneyimini de kolaylıkla atlatıyoruz. Yılbaşının kötü geçtiğinden dem vuran taksi şöförünü dinleyerek  Crown Plaza Kensington Hotel'e variyoruz. Ertesi gün hava güneşli, şarj olmuş bir sekilde yollara atıyoruz kendimizi.The Gloucester Road metro durağı otele sadece 1 dakika uzaklıkta, istikamet Brick Lane. Aldgate East metro istasyonundan çıkıp  Brick Lane tabelasını görüp aşağı doğru yürüyoruz, yürüdükçe kendimizi küçük Bangladeş'te  buluyoruz.  Etrafta bir köri kokusu, tipler karanlık. Bir yanlışlık var, başladığımız yere geri dönüyoruz, meğerse istasyondan çıkıp ilk sola dönecekmişiz. O cadde hala biraz önceki yerin bir parçası gibi ama garip bir şey oluyor, köprü gibi bir yerin altından geçince sanki başka bir yerdesin. İnsanlar, hava tamamen değişiyor, sonunda görmek istediğim yere ulaşıyoruz. Brick Lane vintage dükkanları, cafeleri, galerileri, graffitili sokakları, farklı tarzda insanları barındırmasıyla, genel Londra havasından değişik eklektik bir karışım sunuyor size. Vintage dükkanlara dalıyorum, Rokit  ve Vintage Store'dan 3 elbise ile ayrılıyorum. House of Vintage güzel ancak diğerlerine göre biraz pahalı. Beyond Retro aralarında en büyük ve en eğlenceli olanı. 2. el ve vintage alışverişi seviyorsanız, buralarda koskoca bir gün geçirip yine yetiştiremeyebilirsiniz,aynen benim gibi.

Liverpool Street istasyonuna yürürken Shoreditch'te, alt katı sıra sıra dükkanlardan oluşan, üst katı yemek için ayrılmış, Boxpark adında pop up  mini  alışveriş merkezi ile karşılaşıyoruz. Ben Marimekko'yu görünce dalıyorum, 1 tane yastık kılıfı alışverişi ile olayı ucuz atlatıyorum :). Bence Liverpool Street station bu bölgeye gelmek için daha ideal, en azından aradaki mesafe ile bölgenin iyi noktasına geliyorsunuz, bizim gibi kendinizi Bangladeş'te bulmuyorsunuz :). Otele dönelim diyoruz, akşama Jamie Oliver'ın Fifteen adlı restoranında ziyafet var.

Fifteen  yine gitmediğimiz bir bölgede ama ulaşmak tarif sayesinde zor olmuyor. İmza kokteylleri olan The Fifteen Bloody Mary istiyorum, tatlı, farklı bir tadı var, hoşuma gidiyor. Başlangıçlar bizi pek tatmin etmiyor, insan Jamie Oliver deyince daha farklı lezzetler bekliyor ama ana yemekler daha iyi. Şarap menüsü sizi afallatacak kadar geniş. Sonuç  çok da aman ne lezzetliydi diyemediğimiz, ortam ve sunulanlara göre  pahalı bir restoran deneyimi. 

Ertesi gün klasik sayılabilecek bir Londra alışveriş turu, Knightsbridge, Oxford Street..vs falan ama  tatilin son günün artık biraz yorgunuz. Akşama beni  tatilin 2. sürprizi bekliyor: "Thriller Live" müzikali. Son geceye ne güzel bir son deyip, teşekkür için atlıyorum sevgilimin boynuna. Otele dönsek, geri gelsek ikilemi yaşıyoruz ama o  yol gözümüzde büyüyor. Kendimizi  atıyoruz Covent Garden civarında Wahaca tex mex restoranına. 2 kokteyl ve Meksika yemekleriyle müzikale enerji topluyoruz.

Yemekler ve son bir alışveriş turu gazıyla tam bir "ellerinde poşetler tipi turist olarak" Lyric Theather'ın yolunu tutuyoruz. Yerimizi aldık, içeride fotoğraf çekmek yasak olmasına rağmen! , 2 kare çekebildik. Michael Jackson'ın   şarkılarıyla, danslarla geçen yaklaşık 2 saat boyunca onu büyük ekranda görmek beni duygulandırsa da, haydi herkes ayağa dediklerinde ayağa ilk fırlayanın kim olduğunu tahmin edersiniz sanırım :). 

Londra'ya 2 gün yetmedi tabi. Gezilecek çok yer, gidilecek bir sürü vintage dükkanı, yapılacak çok şey olsa da  genel olarak güzel ve verimli bir tatil geçirmenin iç huzuruyla normal yaşantımıza döndük, ta ki bir sonraki seyahate kadar :).

Bize İyi Kalbin Gerek Sergisi Marmara Forum'da

Bu bloga kış değil ama Kaş gelsin

Yazın ( afedersiniz ) eşekler gibi çalışıp pek tatil yapamayan  iki insanın, kış öncesi biraz enerji depolamak, biraz  son deniz ve  güneşin tadına varmak  için seçtiği  rotaydı Kaş. Her şey ayarlanmış hatta yolculuk için Suzuki Jeep bile kiralanmıştı. Maceracı! ama sorumluluk! sahibi  kişiliklerimizin sonucu olarak cumartesi gecesi neden dışarı çıkmıyoruz dedik. Lokal, Otto, Novo  derken, kadehler birbirini takip etti ve saat 03:30 sularında eve vardık. Saatler 05:15'e ayarlanmış ( Uçak pazar sabahı 07:35'te idi ) hatta bavulun bir kısmı sabaha tamamlanmak üzere bırakılmıştı . Sabah  uyandığımızda  saatin 07:00'yi gösterdiğini dehşetle farkettiğimizde, ben kahkahalar içinde ( Kanda dolaşan alkolün etkisiyle olsa gerek) bir sonraki uçağa yerlerimizi ayarlayıp online check-inlerimizi yaptım,sanırım üstteki havaalanı fotoğrafının flu çıkmasının sebeplerini az çok anlıyorsunuzdur :)).

Dalaman'a indiğimizde ağaçlara yerleri öptüren bir rüzgar vardı. Tam bizim jeep ne durumda sorusu aklımıza düşmüşken, yaklaşık 10 tane kışlık brandaları takılmış jeepi yan yana görüp durumu kurtarıdk diye rahatladık. O jeeplerin hiç birinin bize ait olmadığı söylendiğinde kendimizi birden komedi filminden sahnede gibi  hissettik çünkü bizim jeep tepesi hariç her yanı açık, 1960 model bir külüstürdü. O anda maceracı kişiliklerimize ufaktan bir selam çakıp, ellerinde başka araba olup olmadığını sorduk. Neyseki, dört yanı kapalı bir arabaya kendimizi atıp, vurduk Kaş yollarına. Yolda yağmur, kıyamet,  alabildiğine viraj 165 kmlik yol git git bitmiyor. 2,5 saatlik yol sonunda ( Bu şartlarda bizi bir de dört başı mamur! o jeeple hayal edin :)) otelimiz Nur Beach'e vardık.

Otele vardığımız ilk dakikalar, denize bakıp kendime bu hava hep böyle mi gidecek diyorum? Cevap evet :))

Nur Beach Hotel arkadaş çevremizden tescilli, o yüzden beklentilerimiz yüksek, otel güzel, özellikle manzaraya laf yok. Günler geçtikçe bu beklentilerimiz, personel sayesinde birer birer sekteye  uğruyor. Etrafta  çalışan herkes neredeyse 18 yaş altında, rahatlık güzel bir şey ama olay lakayıtlığa döndüğü zaman can sıkıcı oluyor. 13-14 yaşlarında iki çocuk size servis yapıyor, bir bakıyorsunuz yer paspaslıyor, bir bakıyorsunuz bavul taşıyorlar. Dillere destan mutfak ve bar da bize pek güven vermiyor, bir tek geldiğimiz gün öğle yemeğini otelde yiyoruz, burgerleri başarılı ama bu gerisi için yeterli olmuyor.

Hadi ordan!! :))

Tatili en iyi anlatan fotoğraflardan biri. Geç kaldığımız için güneş gözlüğümü unutmama bile hayıflanamadım çünkü 4 gün boyunca gözlüğe neredeyse hiç ihtiyacım olmadı.

İki günümüzün bir kaç saatini Büyük Çakıl Plajı'nda geçirdik, gördüğünüz gibi sadece kediler, köpekler ve biz vardık :)

Otel Kaş merkezine çok yakın olduğundan sıklıkla orada vakit geçirdik, aradığınız her şey orada. Temiz,düzenli ve  vakit geçirilesi bir yer.

Sabah bu manzaraya uyanmak her şeye rağmen güzeldi, bir ara havuza bile girdik, eh bu da bir şeydir.

Büyük Çakıl'da yiyip içebileceğiniz salaş 3-5 yer var, bunlardan ismini hatırlamadığım ama girişe yakın olanlardan bir tanesi oldukça egzantirik bir dekorasyona sahipti.

Cafe D'Ali, net, kahve,tatlı üçlüsü için iyi bir seçim. 

Havadan ümidi kesince düşündüğümüz tekne gezilerini de gerçekleştiremedik, bazen internet dünyasına daldık.  Kasabian'ın yeni albümünü dinledik ( Favorim hala Days are forgotten ve Acid Turkish Bath), ben onlar ve John Galliano hakkında uzun süredir okuyamadığım uzun uzun yazıları okudum, bitirdim. 

Dalmayı seviyorsanız Kaş aradığınız yer.

Kaş'tan ayrılmamıza 2 saat kala güneş yüzünü gösterdi, biz de hemen attık kendimizi serin sulara. Artık oradan mutlu ayrılabilirdik ama  keşke bu vakitlerden daha fazla yaşayabilseydik.

Bitirmeden yemek için tavsiyelere gelelim; iki kere Bi Lokma'ya gittik zeytinyağlılar sıradan, mantı ve Hünkar Beğendi yıkılır. Meydan'daki Calamar'dan kaçının, dolu olması sizi yanıltmasın, bir şeyler içebilirsiniz belki ama yemek ve personel tatmin edici değil. Servis ve yemek açısından en memnun ayrıldığımız yer Mercan Restaurant oldu, mutlaka orada bir akşam balık yiyin.  Yağmur yüzünden günlerce kapalı olan Bahçe Restoran'da yola çıkmadan önce son yemeğimizi yedik. Mezeler salatalar lezzetli ama neden bizi kebap yemeye zorladıklarına bir anlam veremedik. Bahçe'nin ortamı huzurlu bir 70'li yıllardan fırlamış gibi. Bar olarak da en ilginç bulup, eğlendiğimiz,  Barcelona oldu, orada bir şeyler için derim.

Tabi ki rotarsız THY uçuşu olmaz, kimisi banklarda uyurken, kimisi fotoğraflarını çekiyordu :) .

Tatilimiz istediğimiz hava şartlarında geçmese de, güzeldi , denenecek bir sürü mekan ve aktiviteyle beraber Kaş gelecek için  tatil listemizde süphesiz tekrar yerini alacak.

Hadi ben kaçtım

Pazar gününden itibaren küçük bir kaçamak için Kaş'tayım. Büyük ihtimalle tatil süresince fotoğrafta gördüğünüzü yapacağım. Büyükşehire dönüş Perşembe günü, o zaman kadar iyi bir blog yazarı olamazsam kusuruma bakmazsınız umarım.

Görüşmek üzere!

Since yesterday I'm in Kas for a little getaway and most probably  that's what all  I'll be doing  during my holiday. I'll  be back to big city on Thursday so I hope you will be ok if I won't be a good blogger and post regularly.

See you soon!

Ve sonunda Bozcaada

Ada yolunda feribotta,blogun konusuyla alakalı olsun biraz; ojeler Inglot 947, yeşil Flormar neon serisi 007.  

Bugünkü post moda ile ilgili olmadığından, bazılarını hayal kırıklığına uğratması muhtemel olsa da, paylaşılası bir tatil yaşadığım için, geç bile olsa yazmam gerektiği, ne zamandır aklımın kıyısında. Benim için Bozcaada arkadaşlarımın hikayelerinde dinlediğim, uzun süredir gitmek isteyip de, gidemediğim bir nevi Lost adasıydı. Uzunca bir otobüs yolculuğundan sonra 2 Haziran'da adım attık bu güzel kara parçasına. 4 kız olarak aklımızdaki, rutinimizden, kafamızı kurcalayanlardan uzaklaşıp, yan gelip yattığımız, bol bol yeni lezzetler keşfettiğimiz, eh hava izin verdiği müddetçe D vitamini stokladığımız ve hatta belki biraz da denizle kaynaşabileceğimiz kısa bir kaçamak olmasıydı, bunlar ve çok daha fazlasını Ada bize sağladı. Daha feribottan iner inmez, Polente'de aldık soluğu, Ada'nın güzel bir özeti gibiydi asılı tabela "aklına bir iş yapmak geldiyse Polente'de 5 dk otur geçer" diyordu.  ( Bu arada Polente'nin sahibi Hüseyin Bey Ada'da tanımanız gereken özel kişilerden birisi, benden söylemesi :)) Adanın genel havasını yansıtan bu söz öbeğinin verdiği rahatlıkla merkezdeki 4 günlük barınağımız 9 Oda'ya yerleştik. 9 Oda temiz, modern, samimi bir yer, özellikle araba ile gelmediyseniz merkezde size gereken konforu sağlayacak, kalınası bir işletme. Gruptan Ada'nın gediklisi ikisi dedi ki "hadi Ayazma Plajına", Koreli'de bir şeyler atıştırıp, daldık buz gibi sulara. Vahit'den manzaraya karşı yudumlanan çok tat vermeyen şaraptan sonra, otele dönüp Yosun'da yenecek akşam yemeğine kadar dinlendik. Yosun merkezde gidilesi bir restoran, gelsin böcekler, gitsin lipsos buğulama, ha ama önce mezeler, balık pastırması ve bakla içi ile yapılan meze benden size tavsiye. Gecenin devamında Adanın yüzlerinden Kaptan'ın doğum günü varmış Polente'de biz de dahil oluyoruz olaya, tanımıyoruz ama sorun değil, iyi ki doğdun Kaptan :) . İkinci gün,önceden yaptığımız rezervasyona istinaden, dillere destan Rengigül'ün büyülü bahçesine dalıyoruz, muhteşem bir kahvaltı yapıyoruz,servis, ikram gırla, hele o incir reçelinin tadı kaldı damağımda ancak satmadıklarını öğrenince, hevesim kaldı kursağımda. Hava şansımıza güzel gitti tatil boyunca, yine Ayazma'da deniz sefası, akşam yemek Lodos'ta. Lodos bana Yosun kadar tat vermedi ama yanınızda arkadaşlarınız olunca, zaten bunun pek önemi kalmıyor. 3. gün kahvaltı otelde, Rengigül'den sonra biraz yavan. Bugün daha aktif olmaya karar veriyoruz, bisiklet kiralayıp, basıyoruz pedallara Corvus'a kadar gidiyoruz,yüzümüze vuran Ada rüzgarında, hala cocukluğumuzdaki kadar keyif aldığımızı görmek çok güzel. Adada her gün meze, deniz ürünü yiyecek değiliz ya, bugün İtalyan mutfağı deneyelim diyoruz. Bakkal imdadımıza yetişiyor, uzun bir masada, kırmızı pötikareli masa örtüsüyle, İtalyan ailesi edasıyla neşe içinde yedik yemeklerimizi. Makarna yemek istemeseniz bile, dükkanın maskotu King Charles Cavalier cinsi Paris'i görmek için bile gidin, bir kahve için. Adanın kedileri çok ama köpekleri de birbirinden şirin Kara, Ajan, Limuzin ( Kendisi koca kafalı,koca patili,cüce ama yaklaşık 1,5 mt uzunluğunda, adının nereden geldiğini anlamışsınızdır sanırım? )   hepsi birbirinden tatlı. Sezon açılmadığı için   ada biraz tenha ama bu bizim işimize geliyor, keyfine daha fazla varabiliyoruz.

Vahit'ten Ayazma Plajı

Aslında Ada'ya gelme sebeplerinden birisi yerel tatların sunulduğu 4-5 Haziran'da gerçekleşen yeme içme festivali idi ve son gün tam bu paralelde oldu. Sabah yine bastık pedallara, soluğu hayatımın en güzel yiyecek -içecek deneyimlerinden birini yaşadığım Maya'da aldık. Maya Amerikan Çeşme'nin biraz ilerisinde, damak tadına düşkün pek çokları tarafından keşfedilmiş olsa da, bu ay Travel & Leisure dergisinde çıksa  da hala gizli bir lezzet mabedi tadında. Bahçede cinsinin en güzel iki örneği olan kurt köpekleri Tara ve Uzo karşılıyor bizi, yine özenle hazırlanmış, yeşillikler içinde soframıza kuruluyoruz, hissettiğim huzur duygusu  anlatılamaz. Daha önceden tanımayanlarımız, bu güzel yerin sihirbazı Selçuk Aykan'la tanışıyor, muhabbetle, lezzetle, şaşkınlıklarla, yeni deneyimlerle geçen yaklaşık 2 saatlik acaip bir yolculuğa başlıyoruz. Reçeller Ada'da önemli bir yer tutuyor, burada da öyle. Yeni yapılmış, çilek reçeli, yeni dünya, bademli -portakal reçellerini.. denerken Selçuk Bey'den bu işe nasıl başladığının hikayesini dinliyoruz, hikayenin ortasında durun size beğeneceğiniz bir şey getireceğim diyor. Küçük bir kapta kahverengimsi bir şey, hepimiz daldırıyoruz kaşıkları, lezzettinden gözlerimiz yerinden fırlıyor. İsmi çilek rüyası, hissedilen bitter çikolata, çilek, muz tatlarıyla, hakikatten rüya gibi.  Ekmek ve peynirler de kendi üretimleri, tabakların biri gidiyor, biri geliyor, biz ihya, sanki Selçuk Bey'in evinde misafiriz, öyle bir hava. Deneyimin güzelliği zaten oradan geliyor, hiç bir şey alalade yapılmıyor, her şey keyif almak üzerine kurulu. O yüzden çat kapı gidilemiyor, günde en fazla 4 masa alınabiliyor ( Öğlen ve akşam yemeği için de gidebilirsiniz) çünkü çıkarttıkları işten önce kendileri keyif almak istiyorlar. Son sürpriz kendi ürettikleri kırmızı şarabı ikramla geliyor, yanında da şarap peynirleri, değmeyin keyfimize. Ben ve kızların mutluluktan gözleri parlıyor, bu deneyim hiç bitmesin istiyoruz ama her güzel şey gibi bununda sonu geliyor, aldığımız reçel ve peynirleri çantalara atıp, otele geri dönüyoruz. Otelden çıkışımızı yapıp, yine Polente'ye geliyoruz, koşarak kaleye gidip lezzet festivalini ucundan yakalayabilir miyiz diyoruz, nafile ama burada sürprizler bitmiyor, Polente'de deniz kestanesi ziyafeti var, yanında Amadeus'un rozesi ne güzel gidiyor. Akşam 20:00 feribotunu yakalayacağımız için, riske girmiyouz bu sefer, Kale'nin arkasındaki Martı'nın iskelesini seçiyoruz güneşlenmek için, son günümüz yine çok güzel geçiyor ama hala yapmadığımız o kadar çok şey var ki. 4 gün boyunca beğendiğimiz şarapları alıp atıyoruz bavula, feribota bindiğimizde hissettiğimiz biraz burukluk ama çokça mutluluk ve 4 günlük kaçamağımızın sonucu hepimizin kafasında aynı düşünce," bir gün karşılaşacağız yine Bozcaada!"

Hello! I have been on a short holiday with my 3 other friends to an ısland called Tenedos ( Bozcaada). It was one of the best holidays I've ever been, very sorry not translating everything to English but all I can say, will be back to the Island soon.

Rengigül'de kahvaltı deneyimi yaşanmalı.

Bu ve diğer bazı güzel fotoğrafların kaynağı olan sevgili Iconjane'e teşekkürler :) 

Rengigül'ün bahçesinde dalıp gideceğiniz bir sürü ayrıntı var.

İşte bu güzel şey Paris.  /This cutie is called as Paris.

Görüldüğü üzere Ada'da moda adına fazla bir şey yapmış değilim, üzgünüm ama  bu rahatlık peşinde olduğum bir tatildi.

Selçuk Bey bize elleriyle yumurta servisi yapıyor.

Maya'nın leziz peynirlerden alın, gidemiyorsanız Akaretler'deki Corvus'ta deneyin.

Martı'nın sahibine tesadüfen lezzet festivalini kaçırdığımızı söyleyince, hemen festivalden iki özel yemeği önümüzde bulduk. Minik olanlar Ada çekirdeği, boyutları küçük, tadı büyük.

Meğer bu dikenlerin altında nasıl bir lezzet varmış

Dönüşte feribottan gün batımında Ada'yla vedalaşma anı